Rodział 4

Rozdział 4

W jednej sekundzie usłyszałam głos... 

- Ja to zrobię - powiedział Mark... Jeśli ma kogoś znienawidzić za to czym będzie, to niech znienawidzi mnie. To przeze mnie wampiry zostały ujawnione... -dodał

Tego dnia, nikt ani trochę się nie uśmiechał...

Kiedy Josh tłumaczył Markowi co nieco o tym jak  TO ma zrobić, ja w tym czasie miałam mętlik w głowie... Myślałam tylko o tym, jak to będzie strasznie boleć, kiedy Mark wgryzie się w moją szyję.... jak to będzie, kiedy już się obudzę...albo się już nie obudzę wampirem. Dość- pomyślałam.. otrząśnij się! 

- Mark... musisz wypić odpowiednią dawkę jej krwi, wessać jad i oddać jej trochę swojej krwi. - mówił p. Jones

- Co? Ja potem... będę musiała pić krew... Marka ?  - zamarłam bez ruchu

- Niestety, ale to konieczne. - dodał wuja

- Dobrze, już nie przedłużajmy. Mark... zaczynaj - powiedziała ciocia Emily

Mark usiadł koło mnie, a reszta stanęła pod ścianą. Chwycił mnie za rękę, kazał mi mu zaufać i odprężyć się. Dotknął palcem mojej szyi, następnie wziął mój palec i przyłożył go w miejsce pulsu.

- Czujesz to? - powiedział. Tego już nigdy nie poczujesz...

- Mark przestań ! - Josh wybuchnął krzykiem.

Zamknęłam oczy i poczułam ciepły oddech Marka na szyi, a po chwili jak dwa ostre kły wbijają mi się w szyję. Nie wiem jak, ale słyszałam jego myśli... byłam coraz bardziej słaba, jakby wyciągano ze mnie duszę... Następnie, czułam jak szczypie mnie całe ciało, ale było mi dobrze... Myślałam o czymś, a myśli Marka gwałtownie się wtrącały... Nie bolało tak jak to sobie wyobrażałam. To wszystko było takie niesamowite... 

W pewnym momencie usłyszałam krzyk i nie czułam już tego co czułam wcześniej...

- Mark ! Za dużo ! - krzyknęła Emma

- Niepotrzebnie pozwoliliśmy Markowi na przemienienie Jane... Jest on młodym wampirem i do przewidzenia było że jak już zacznie wypijać jej krew, trudno mu będzie się oprzeć i przestać. Teraz Jane będzie musiała wypić podobną dawkę krwi Marka. - mówił p. Jones

- Podobną dawkę , czyli ile? - zapytałam

- Litr, dwa? Nie wiadomo ile on z Ciebie wyssał. Na razie wypijesz litr, a później się zobaczy.

- Wypiję i stanę się wampirem tak ? - spytałam z nadzieją na odpowiedź 'tak'

- Niestety, TO wszystko będzie trzeba powtórzyć jeszcze ok. 3 razy. - odpowiedziała ciocia

- Na szczęście następnym razem będzie to mógł zrobić ktoś bardziej opanowany- mówił Josh 

Odetchnęłam z ulgą.

- Niestety nie... skoro już przemianę zaczął Mark, to musi on też ją skończyć. - zaczął wuja. Inaczej krew Jane, Marka i dajmy że Josha zaczną ze sobą walczyć i po pewnym czasie zabiją Jane... Następna wymiana krwi jutro, a tym czasem Emma i Mark poszli zabrać mu trochę krwi... Ciocia Emily za chwilę Ci ją przyniesie, a teraz odpoczywaj...

 Leżałam, czekałam na napój i myślałam... Nadal czułam coś do Josh'a i marzyłam żeby to on mnie zmienił... Kiedy człowiek przechodzi przemianę, czuje że jest w tej drugiej osobie... czuje się wtedy taką bliskość, czułość... chce się żeby ta chwila trwała wiecznie... nie czuje się bólu i strachu... wręcz przeciwnie... jest się bezpiecznym... tzn takie ma się przynajmniej wrażenie. 

- Mamy 'shake' ! - powiedziała Emma z uśmiechem na piekielnie czerwonych i pięknych ustach.

- Ale mi shake - odpowiedziałam bez żadnych emocji..

- Pij... - dodała .

Chwyciłam w dłonie duży kubek i powąchałam jego zawartość... Wzięłam łyka i poczułam jak mi się wszystko cofa. Zwymiotowałam na dywan krwią... i to w dodatku nie moją...Wzięłam kolejnego i jedynym moim marzeniem teraz było nie zwymiotować... Z trudem, ale wypiłam wszystko.

Ciężko mi było uwierzyć w to że będę musiała pić ją jeszcze kilka razy, a później będzie ona moim pokarmem. Zdecydowanie bardziej wolałam kiedy mi tą krew zabierano...

- Dobrze- powiedziała ciocia przecierająca jeszcze dywan. Spróbuj teraz zasnąć

Już chciałam jej odpowiedzieć coś w stylu " bo mi się uda", ale nie miałam siły i ku mojemu zaskoczeniu po kilku minutach zasnęłam. 

Rano obudziłam się, ponieważ czułam jak ktoś delikatnie masuje moją rękę.

- Josh ?  - zapytałam zaspana

- Przepraszam że zmarnowałem Ci życie. - powiedział patrząc na mnie

- Przestań... to nie wasza wina że jesteście wampirami.

Josh szybko spuścił wzrok, puścił moją rękę, pocałował mnie w policzek i wyszedł z pokoju...

Przez resztę dnia myślałam czemu Josh, na skutek zapewnienia że nie jestem zła się tak wystraszył... 

- Emma.. - powiedziałam

- Tak ? 

- Muszę z Tobą porozmawiać...

- O co chodzi ? - zapytała zdenerwowana
- Czy wy wampirami jesteście już od urodzenia ? 

- No wiesz.... - zaczęła kombinować

- Powiedz prawdę. 

- No dobra... A więc niezupełnie ...

CDN ;) 

Nie wiem czy może dalszych rozdziałów nie będzie przez jakiś czas żebyscie nie uznali że jestem jakaś psychiczna, ale nudzę się w domu ;) Następny rozdział już niedługo ...